Foutje bedankt!

De viool is voortgekomen uit kleine fouten. Dat blijkt uit onderzoek van wetenschappers uit Massachusetts. Zij bestudeerden vele honderden violen en kwamen tot de conclusie dat veel aanpassingen aan de viool zijn voortgekomen uit ‘fouten’. Kleine fouten die telkens gemaakt worden bij het reproduceren van een eerder exemplaar. Dit verschijnsel wordt ook wel vergeleken met de evolutie van de mens. Elk instrument is net iets anders. Wijzigingen die een positieve invloed hebben op de speeleigenschappen of klank worden vaker gereproduceerd. Zo verandert de vorm van de viool langzaam naar een nog beter ontwerp. 

Maar niet alles is te verklaren door een opeenstapeling van fouten... 

Sommige aanpassingen zijn bewust gedaan onder invloed van culturele en maatschappelijke ontwikkelingen. 

Werd er in 17e en 18e eeuw veel kamermuziek gespeeld en opgetreden in kleinere samenstellingen. In de 19e eeuw werden de orkesten groter en werd er vaker opgetreden in grote concertzalen. Dit vroeg om instrumenten met een krachtige klank en meer power. Violen kregen hierdoor vanaf het einde van de 18e eeuw een langere toets en ook werd de hoek van de hals t.o.v. de corpus groter. 

In de tijd van Stradivarius speelden kunst en harmonische verhoudingen zoals de 'gulden snede' een belangrijk rol. Stradivarius verwerkte deze maatverhouding in vele elementen van de viool. Met deze aanpassingen perfectioneerde hij de uiteindelijke lijnen en vormen van de viool.

De viool, hoewel ogenschijnlijk al eeuwenlang hetzelfde, heeft zich dus langzaam aanpast en ontwikkeld. Soms bewust, soms het gevolg van fouten en louter toeval. Gek eigenlijk dat een Stradivarius nog steeds wordt gezien als de meest perfecte viool. Hebben we dan de afgelopen 300 jaar helemaal geen fouten meer gemaakt...